تصفيه بي هوازي

معايب درمان بي هوازي.

از طرف ديگر ، اين نوع درمان داراي اشكالاتي از جمله مشكلات بويايي است ، اين فرآيند نيز بسيار حساس و آسيب پذير است ، براي شروع كار يك دوره طولاني مدت لازم است. طرفدار ديگر استكه به طور كلي بعد از فرآيند به نوعي بعد از درمان نياز است.ازن Lettinga (1995) اظهار داشت كه درمان بي هوازي مي تواند مسئول تركيبات مختلف معدني مانند آمونيوم ،فسفات يا سولفيدها ، و بنابراين براي مطابقت با يك روش پايدار حفاظت از محيط زيست ، نياز به پس از درمان اضافي دارد.

راكتورهاي بستر لجن گرانول.

فرآيند دانه بندي عامل كليدي در عملكرد اين راكتورهاي بي هوازي با سرعت بالا است. دانه بندي را مي توان به صورت تشكيل دانه هاي ميكروبي قابل تنظيم با متفاوت تعريف كردعملكردها (Hulshoff Pol و همكاران ، 2004) ، به چندين جنبه ، پارامترهاي فيزيكي-شيميايي ، خصوصيات فاضلاب و وضعيت هيدروليكي بستگي دارد.فاضلاب بهداشتي  مي توان نتيجه گرفت كه تشكيل گرانول يك فرآيند پيچيده است كه شامل فعل و انفعالات فيزيكي-شيميايي و همچنين بيولوژيكي است. سه مكانيسم معمولاً براي احتباس زيست توده استفاده مي شود: ته نشيني ، اتصال و دانه بندي.اسمزمعكوس  مورد اخير در حال حاضر بيشترين استفاده را از اين سه مورد دارد ، همانطور كه توسط مقدار قابل توجهي بستر لجن بي هوازي Upflow (UASB) ، لجن گرانول گسترش يافته (EGSB) و گردش داخلي (IC) منعكس مي شود كه درتصفيه فاضلاب صنعتي (van Lier et al.، 2001؛ van Lier، 2008). لوله كاروگيت نزديك به 80٪ از گياهان تمام عيار بي هوازي راكتورهاي بستر لجن هستند كه در آنها احتباس زيست توده امكان پذير است ، به دليل تشكيل لجن دانه اي.فرآيندهاي UASB (بستر لجن بي هوازي Upflow) و EGSB (بستر لجن بي هوازي منبسط شده) ، به زيست توده با خواص ته نشيني عالي نياز دارند. پارامترهاي مختلفي بررسي شده است تا ببيند كدام يك از آنها مي تواند بيشترين تأثير را در دانه بندي لجن داشته باشد. بيشتر تنظيمات براي اين نوع سيستم ها ، در حضور مقدار SS / COD زياد ، ممكن است از لحاظ مشاهده لجن گرانول داراي مشكلات جدي باشد. به همين دليل ، در چنين مواردي نياز به پيش تصفيه فاضلاب براي حذف TSS موجود است.فناوري راكتور UASB در اواخر دهه 1970 توسعه يافته است و به دليل عملكرد بالا به سرعت گسترش يافت. اين راكتور قادر به تصفيه فاضلاب هاي مختلف صنعتي با مقاومت بالا است و بيشتر فاضلاب هاي محلول (حضور كم SS) مي توانند روي آن استفاده شوند.در اواخر دهه 1980 مفهوم جديدي از راكتور لجن دانه اي بي هوازي ، راكتور EGSB ساخته شد. UASB و EGSB همان اصل اساسي را دارند ، يعني تركيبي از جداكننده GLS (گاز مايع- جامد) و استفاده از لجن گرانول. با اين حال سرعت جريان مايعات بسيار بالاتر استفاده مي شود. در نتيجه بستر لجن بيشتر منبسط مي شود (بهتر مخلوط مي شود) و مي توان نرخ بارگذاري حجمي بسيار بالاتري را اعمال كرد. شايد مهمتر از آن اين است كه مي توان سرعت هاي طغيان بسيار بالاتري را نيز درساكن در نتيجه سطح مورد نياز براي ته نشيني بسيار كمتر است. بنابراين سيستم هاي EGSB نسبت به راكتورهاي UASB حجم كمتري و همچنين رد پاي كمتري دارند و بنابراين ساخت آنها ارزان تر است.با وجود اين هزينه هاي كمتر EGSB ، راكتورهاي UASB هنوز در سراسر جهان مورد استفاده قرار مي گيرند ، زيرا آنها مي توانند غلظت هاي بالاتر SS و FOG را در مقايسه با EGSB كنترل كنند.وجود ، در راكتورهاي بستر لجن دانه اي ، غلظت هاي بسيار زياد زيست توده در داخل سيستم ، نرخ بارگيري آلي بالاي 5-15 تا 15-25 كيلوگرم COD / m3 را امكان پذير مي كند.روز. با UASB و EGSBفناوري به ترتيب اين مقادير بسته به نوع فاضلاب مورد استفاده مي تواند متفاوت باشد. مشخصه هر دو سيستم عدم وجود برخي اختلاط مكانيكي است كه بيشتر از طريق گاز و حركت جريان رو به بالا حاصل مي شود.استفاده از لجن دانه اي بي هوازي ، در حال حاضر موفق ترين عامل فرآيندهاي بي هوازي با سرعت بالا است. اما همه فاضلاب هاي صنعتي با لجن دانه اي قابل تصفيه نيستند. در شرايط مختلف شديد مانند SS ، FOG ، دما ، سميت ، شوري ، تغييرات شديد OLR و نوسانات HRT ، لجن ممكن است تأثيرات منفي مهمي در دانه بندي يا حتي دانه بندي و از دست دادن زيست توده داشته باشد. با استفاده از اين نوع زباله ها ، مكانيسم هاي نگهداري زيست توده بازي مي كنندنقش مهمي در درمان بي هوازي.سپتيك تانك